Życie, które chcę przeżyć

Obciążające zdjęcie Roberty na przyjęciu u Rafity jest przyczyną bójki. Teresa informuje rodziców Roberty o jej problemie. Louisa postanawia zrezygnować z Akademii.

Prawo do prywatności

Luisa prowadzi zajęcia na temat seksu, ale kończy się to porażką. Drugą klasę prowadzi Teresa. Mąż Manueli chce mieć dziecko, ale ona nie. Roberta konfrontuje się z Rafitą. Nie chce go więcej widzieć.

Portrety w pastelowej tonacji

Angela idzie do studia, aby zrobić portret rodzinny i poznaje atrakcyjną Paulę. Teresa spotyka starego znajomego z Lizbony. Flavia i Tomas żyją swoją miłością. Roberta nie chce iść na bal.

Wotum zaufania

Manuela, dyrektorka Akademii, poddaje swoje stanowisko do dyspozycji w referendum. Jej przeciwniczką jest Louisa, nauczycielka z problematycznym synem. Dwie uczennice Roberta i Flavia mają romans z dwoma chłopcami z Penalty.

Tytoń, spodnie i jazz

Rok 1920. Teresa przybywa do Sewilli, uciekając przed tajemniczym morderstwem ambasadora Hiszpanii w Lizbonie i szukając Roberty Luny, studentki tamtejszej akademii dla kobiet. Teresa otrzymuje posadę nauczycielki w Akademii.

Sewilla, roku 1920. Do szkoły z internatem dla młodych dam przyjeżdża Teresa, która ucieka przed tajemniczym morderstwem ambasadora Hiszpanii w Lizbonie i ma zupełnie inne spojrzenie na wiele spraw.

„Szkoła z internatem” pokazuje świat silnych kobiet w czasach, w których zaczęły następować zmiany społeczne w zakresie postrzegania takich kwestii, jak znęcanie się, molestowanie, odkrywanie tożsamości seksualnej, maczyzm, czy różnica w zarobkach kobiet i mężczyzni.

Ben i jego partner Raz wprowadzają się do mieszkania, które udaje im się kupić za bezcen w dzielnicy migrantów na południu Tel Awiwu. Ben, chcąc polepszyć standard okolicy, sadzi przed domem drzewo. Szybko jednak staje się ono źródłem sąsiedzkich konfliktów i narastającego napięcia.

Film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym BERLINALE.

André Antônio, brazylijski reżyser i performer, eksploruje przyjemności płynące z kontaktu ze sportowym obuwiem, klasyką kina i teorią queer w bezwstydnie hedonistycznym i fetyszystycznym filmie "Wenus w najkach". Dysydenckie doświadczenia seksualne nie czynią życia gorzkim – mówi Antônio – wręcz przeciwnie, mogą przynieść różne możliwości i odkrycia. W filmie reżyser wciela się równocześnie w dwie osoby: pacjenta z fetyszem stóp i psychoanalityczkę, do której udaje się na terapię.

Esteban i Alan są parą, ale pandemia zmusiła każdego z nich do zostania w swoim mieszkaniu. Próbują utrzymywać kontakt przez rozmowy video, ale izolacja przeciąga się w nieskończoność.

Fabrizio nie potrafi kłamać. Jest taki "czysty", jak mówi o nim jego chłopak. Czy to pomoże, kiedy ich związek zostanie wystawiony na próbę?