W poszukiwaniu relacji Darren spotyka kolejne osoby, i kolejne i kolejne...

4 maja to w Holandii Dzień Pamięci (“Dodendag” lub “Nationale Dodenherdenking”). Jest to dzień poświęcony upamiętnieniu ofiar wojen i konfliktów zbrojnych, którzy stracili życie w obronie kraju. "Na własne ryzyko" to krótki film, który pokazuje historię dwóch mężczyzn, którzy podczas obchodów Dnia Pamięci w 1970 r. próbują złożyć oświadczenie przeciwko dyskryminacji gejów.

Oparta na faktach historia młodego chłopaka, który zmaga się z odnalezieniem swojego własnego głosu w konserwatywnej rodzinie.

Cairo i Gavreel spędzają razem romantyczne wakacje, jednak Cairo musi wrócić do swojej prowincji. Ich związek zostaje wystawiony na próbę. Muszą stawić czoła odległości, pandemii i temu, co przyniesie im los.

Czy można być jednocześnie muzułmaninem i gejem? I czy można znaleźć akceptację w rodzinie i społeczności muzułmańskiej, jeśli nie można żyć zgodnie obowiązującą normą?

W tym dokumencie duński prezenter Abdel Aziz Mahomoud bada, dlaczego tak wielu muzułmanów nie toleruje homoseksualności i wierzy, że jest ona grzechem, a nawet chorobą, którą należy leczyć. Zwraca się do imamów, aby poznać ich zdanie w tej sprawie, skonfrontować ich z interpretacjami Koranu i debatować z nimi na ten temat.

To dokument o centrum handlowym na hiszpańskiej wyspie Gran Canarii, Yumbo. Centrum handlowe, choć wygląda przygnębiająco, w jakiś sposób stało się atrakcją dla gejów. W tym filmie podążamy za kilkoma lojalnymi gośćmi centrum handlowego i staramy się ustalić, dlaczego to betonowe centrum stało się największą atrakcją dla gejów w całej Europie.

Ben i jego partner Raz wprowadzają się do mieszkania, które udaje im się kupić za bezcen w dzielnicy migrantów na południu Tel Awiwu. Ben, chcąc polepszyć standard okolicy, sadzi przed domem drzewo. Szybko jednak staje się ono źródłem sąsiedzkich konfliktów i narastającego napięcia.

Film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym BERLINALE.

André Antônio, brazylijski reżyser i performer, eksploruje przyjemności płynące z kontaktu ze sportowym obuwiem, klasyką kina i teorią queer w bezwstydnie hedonistycznym i fetyszystycznym filmie "Wenus w najkach". Dysydenckie doświadczenia seksualne nie czynią życia gorzkim – mówi Antônio – wręcz przeciwnie, mogą przynieść różne możliwości i odkrycia. W filmie reżyser wciela się równocześnie w dwie osoby: pacjenta z fetyszem stóp i psychoanalityczkę, do której udaje się na terapię.

Esteban i Alan są parą, ale pandemia zmusiła każdego z nich do zostania w swoim mieszkaniu. Próbują utrzymywać kontakt przez rozmowy video, ale izolacja przeciąga się w nieskończoność.