Film otrzymał nagrodę Label Europa Cinemas na Berlinale 2020 gdyż poruszył jury. Nie jestem ekspertem filmowym a dosyć przeciętnym oglądaczem i nie mam dobrych wrażeń po jego obejrzeniu. Temat trudny bo bohaterka dowiaduje się o guzie w głowie będący prawdopodobnie przerzutem raka, na który się leczyła. Wiadomo że powoduje to wstrząs w jej życiu. Jest w 20 letniej relacji z partnerem, z którym ma 3 dzieci +3 z jego poprzedniego związku. Przez większość filmu odnoszę wrażenie że są dla siebie obojętni a nawet się nie lubią i raptem przed jej operacją postanawiają wziąć ślub w kościele i po tym okazuje się że ożywa ich wzajemna czułość gdyż zbliża się termin operacji. Nie przekonuje mnie to, gra aktorów skandynawsko-powściągliwa i nieoczywista. Nie wiem po co ślub i to w takiej sytuacji, film kończy się gdy bohaterka jedzie na salę operacyjną. Jedyne co mnie urzekło to przedstawiona opieka nad pacjentem onkologicznym, tylko pozazdrościć. Film dla specjalistów lub psychicznych masochistów.