Złe wychowanie Cameron Post /
The Miseducation of Cameron Post

Kłopot z odtwarzaniem

Sprawdź połączenie z internetem i spróbuj ponownie.

Zobacz wskazówki i pomoc

Zainstaluj Adobe Flash

Twoja przeglądarka wymaga zainstalowania darmowej wtyczki Adobe Flash.

Kliknij aby pobrać

Zobacz także wskazówki i pomoc
aby przejrzeć listę zalecanych przeglądarek dla Twojego systemu.

Złe wychowanie Cameron Post /
The Miseducation of Cameron Post

Ocena: 3.8 / 5 (117 głosów)

    Dlaczego warto obejrzeć

  •   świetna, młoda aktorska obsada
  •   młodość, bunt i walka o tożsamość
  •   terapia reparatywna w latach 90. w Stanach

Opis

Nastoletnia Cameron zostaje wysłana przez swoich konserwatywnych opiekunów na obóz terapii reparatywnej do ośrodka “leczącego” z homoseksualizmu. Na miejscu poznaje młodą lesbijkę, która przedstawia się jako Jane Fonda i geja - Czerwonego Orła, którzy tak jak ona buntują się przeciwko narzuconym w ośrodku zasadom, nietolerancji i zaprzeczaniu. Zbliżają się do siebie i wspólnie walczą o przetrwanie.

Film został nagrodzony na festiwalu filmowym Sundance. Adaptacja jednej z najgłośniejszych powieści młodzieżowych ostatnich lat. W głównej roli Chloë Grace Moretz znana między innymi z filmów: “Suspiria”, “Umysł w ogniu” i “Sils Maria”.

Obrazki

Komentarze

Najfajniejszy był koniec filmu,jak troje bohaterów tego filmu opuściło to ponure miejsce.Według mnie każda ingerencja innych osób do własnej osobowości doprowadza do buntu,oporu,wściekłości,obłędu lub samobójstwa.A wtedy wszyscy załamują rączki.

Film wciągający... Znakomita…

Film wciągający...
Znakomita i wiarygodna gra młodych aktorów!

Ważny i potrzebny film. Głowna bohaterka jak i pozostali dający się polubić. Fajne zakończenie. Nasuwa się jednak myśł jak chorzy są ludzie którzy próbują innych leczyć z homoseksualności / tego ,że dobrze się czują takimi jakimi są.

Film mi się podobał. Ciekawe spojrzenie na tzw. terapię konwersyjną. Pozytywami są tutaj gra aktorska, montaż, zdjęcia, muzyka i długie ujęcia, w których bohaterowie mogą nic nie mówić, ale rozumiemy, co czują. Myślę tylko, że protagonistka nie była wystarczająco rozbudowana.