Od reżysera:

Z desperackim uporem gonimy za tą wzniosłą utopią zwaną miłością. Desperacka determinacja, by pozwolić swoim emocjom żyć za wszelką cenę, łamiąc krok po kroku wszelkie osobiste i społeczne przekonania: miłość nie robi nic innego, jak tylko karmi się ciągłymi grami o kontrolę i uległość. Być może dopiero wtedy, gdy na własnych rękach poczujemy czystą desperację, zrozumiemy, że sztuka bycia razem to także sztuka trzymania się z dala. Dopóki jedno z dwojga nie będzie już chciało „grać”.

„Zagrajmy w grę” - mówi na boisku piłkarskim jeden chłopak do drugiego, po czym maluje na jego czole napis „J’ador”. To Lauro - lider grupy młodych chłopaków i Claudio - 15-sto latek, który chce dołączyć do paczki. Jednak zdaniem chłopaków Claudio pachnie jak młoda dziewczynka i nie jest gotowy na zadania, którymi się zajmują - wspieranie skrajnie prawicowej, faszystowskiej włoskiej partii politycznej.