100 dni do rozkazu

ZSRR, początek lat 90-tych, wojsko, historia młodych rekrutów, którzy na bok schować muszą swoją seksualność i zmierzyć się z pełną przemocy codziennością. Film pełen jest niepokoju, rozedrgania i naturalistycznych scen z życia codziennego żołnierzy. Wszystkie „momenty” pokazane zostały w sposób metaforyczny, niedosłowny – za pomocą uśmiechów czy gestów.

To tylko koniec świata

34-letni Louis powraca po dwunastoletniej nieobecności do rodzinnego domu. Zamierza powiedzieć swojej matce i rodzeństwu, że jest śmiertelnie chory. Na przeszkodzie stanie mu jednak niezwykle zawiła przeszłość.

Do wyśmienitej obsady dołączyli Gaspard Ulliel („Hannibal. Po drugiej stronie maski”, „Bardzo długie zaręczyny”, „Saint Laurent”), Vincent Cassel („Czarny łabędź”, „Wróg publiczny numer jeden”) oraz Marion Cotillard (Oscar za tytułową rolę w filmie „Niczego nie zaluje - Edith Piaf”).

Po wschodniej stronie muru

Jest rok 1985, czyli jeszcze 4 lata do upadku muru berlińskiego. Felix z Zachodniego Berlina zakochuje się w Thomasie, który mieszka po wschodniej stronie muru. Przez pewien czas chłopcy utrzymują swoją relację dzięki temu, że Felix przyjeżdża na wschodnią stronę. Jednak godzina policyjna zmusza go za każdym razem do powrotu, zanim nastanie wieczór. Kiedy służby socjalistycznych Niemiec stają się podejrzliwe, Thomas postanawia, że ucieknie na Zachód.

Taksówką do klozetu

Berlin Zachodni, rok 1980. Frank prowadzi podwójne życie. Za dnia znany jest jako Pan Ripploh, oddany nauczyciel w państwowej szkole. Lubi swoją pracę, uczniów i kolegów, ale nie robi nic więcej poza tym, co jest od niego wymagane. W nocy i w weekendy, znany jako Peggy, poszukuje anonimowego seksu, często w miejscach publicznych. Czasami sprawdza prace domowe uczniom czekając na kolejnych mężczyzn w toalecie, ale to jedyny moment kiedy jego dwa światy się spotykają.