Średnia opowiastka okraszona niestety miernotami aktorskim, których reżyser nie potrafił poprowadzić.

Fantastyczny jeśli idzie o sferę aktorską. W zasadzie brak złych ról. Nie do końca przekonała mnie wybitnie teatralna i wybitnie oszczędna realizacja ukazująca rozmiar niewykorzystanego potencjału tkwiącego w dramacie Martina Shermana. mimo to warto dla samej gry aktorów ratujących z nawiązką obraz oraz emocji.

Film wybitnie niszowy. Brawa dla Raula Godoyego i Jaime Pedruelo za oddanie klimatu uczucia - jednak nie zdołali oni ocalić filmu.

Autor kilkakrotnie zmusza nas do zweryfikowania tego z kim się utożsamiamy. Ładunek emocji do środków 10/10.

Do obejrzenia ale bez szału.

Serial po wielekroć zaskakuje mimo swojej zamierzonej przewidywalności. To co wręcz szokuje to zderzenie wyobrażeń tolerancyjnej Szwecji z pokazaną rzeczywistością, w której człowieczeństwo, o ile w ogóle było, miało zatrważająco subiektywny i partykularny wymiar. Całość koniecznie trzeba zobaczyć, a co więcej powinien być lekturą obowiązkową w liceach. Serial, który naprawdę może zmienić Świat.

Film o tym że sami potrafimy najbardziej ranić także i siebie oraz o tym, że nie doceniamy tego co mamy.

Podziwiam twoją wiarę w siebie. Regułą jest jednak to, że nikt nie rodzi się mężczyzną, rodzą się chłopcy spośród których niektórzy stają się mężczyznami. Warunkiem jest wiara w siebie, którą nie jest dana a którą każdy facet musi zbudować sam lub większym lub mniejszym wsparciem bliskich. Leo długo poszukiwał także błądząc, winiąc się bez żadnego powodu. Dopiero sygnał akceptacji od matki stał się opoką akceptacji, odrzucenia nieuzasadnionego poczucia winy. Tak jak wyciągnięta dłoń siostry pozwoliła Caro na odrzucenie poczucia winy.

Ciekawy film o tym, że miłość to także przyjaźń.

Film lekki, panowie się bronią, panie przerysowały, reżyser skiepścił przewidywalny scenariusz. O dziwo da się to obejrzeć z satysfakcją i to nie tylko z Wedla i wdziaranej sentencji.